Omdat we een ietsiepietsie recalcitrant zijn, beginnen we dit beknopte overzicht van De Magie van Ensor in het Predikheren, op 3 februari 2024, ter gelegenheid van de Dag van de Academies, met het slot: het Ontvouwen van de Ensoriaanse Kettingbrief.
 |
| Sinds september 2023 schrijven de schrijversklassen van de Academie voor Podiumkunsten in Aalst en het Conservatorium van Mechelen aan verhalen, gedichten, drama, essays, columns,... over James Ensor. |
 |
| Daar kozen zij quotes uit, die op een vele tientallen meters lange Kettingbrief werden neergeschreven. En die werd dan weer bij wijze van voorlopige apotheose van het project DE MAGIE VAN ENSOR over het gehele gelijkvloers van het Predikheren ontvouwd. |
 |
| Af en toe ontstond een Ensoriaanse Scheur, maar niets dat niet opgelost kon worden. |
 |
| De quotes waren ook terug te vinden op objecten, die niet misstaan hadden in het souvenirwinkeltje annex rariteitenkabinet dat de moeder en tante van James Ensor uitbaatten in Oostende en dat de inspiratie leverde voor veel van zijn werken. |
 |
| De teksten waaruit de quotes gelicht werden, zijn voor een deel al te lezen op deze blog en zullen in juni verschijnen in het boek DE MAGIE VAN ENSOR. |
 |
| Patrick Bernauw, zoals gewoonlijk een en al ernst, legde uit dat een aantal van deze teksten nu live gebracht zouden worden en opgenomen voor een podcast, getiteld DE MAGIE VAN ENSOR... IN HET PREDIKHEREN. |
 |
| Uiteraard was de Meester zelve van de partij. Hij had voor de gelegenheid iets weg van Joris Steppe, zijn baard thuis gelaten maar zijn snor laten staan, en hij trad op als ceremoniemeester bij de performances van de schrijversklassen.  Onder het publiek hield zich tevens, listig vermomd, een fan van Koen Verbeeck schuil.  Hij las dan ook zijn verhaal Kom spoken voor. Traden eveneens op, met ensorcistisch literair werk van eigen hand:  Katleen Loos, die zich warmde met geraamtes aan een haardvuur.  Els Peeters, die haar intrede deed met Christus in L.A.  Carl Cauwenbergh, die afzakte naar het Duinenkerkje en het graf van Ensor liet spreken.  Guy De Becker, die ons liet kennismaken met de "couleur cuisse de nymphe émue".  Nathalie Schraenen, die zich vergiste van voorstelling  En de reeds genoemde Joris Steppe, in een iets gebruikelijker incarnatie, had het tot slot niet zo voor het portret want - uiteraard - kent Oostende maar één gerenommeerde kunstenaar en dat is Arno Hintjens. (Met dank aan Jean-Luc Leloup voor de foto's!) |
Reacties
Een reactie posten