Foto via Pixabay
Ik haat u Magritte
met uw kleuren die niet spreken
en uw karakterloze bomen
uw perfecte appels
uw glazen en kannen
met water dat naar chloor smaakt
en wijn als druivensap
En pijpen godverdomme
Uw slimmige wijsneuswerken
met keurige figuren
uw bolhoeden en gordijen
Rondom us wolken is de lucht altijd blaux
en uw voorwerpen hebben geen schaduw
En pijpen tot ge erbij neervalt
Ik las dat ge al uw honden dezelfde naam gaf
Lelijke honden
van alle honden koost ge de hond die er het minste als een hond uitziet
Ik beklaag uw dieren
en uw vrouw Georgette
en uw moeder
die zelfmoord pleegde
en ze had uw werk nog niet eens gezien
Ik beklaag alle mensen die in uw lelijk museum moeten kijken naar uw kutkunst
Ik ga nog liever dood dan uw museum te bezoeken
Ik denk dat ik liever doodga dan naar één schilderij van u te moeten kijken
Ceci est un cauchemar René
René René sorry René maar soms weet ik niet wat mij bezielt en daar kunt gij niets aan doen en dan herken ik mijzelf niet want ge moet weten René ik heb doorgaans geen emoties want die ben ik ergens kwijtgeraakt denk ik en ik durf ze niet te gaan zoeken en soms René dan overvalt er mij iets dan komt er een woede over mij die ma bang maakt en dan heb ik schrik dat er iets gaat gebeuren dat ik iets verschrikkelijks zou kunnen doen en hoe het dan verder moet met mij
Ik zag uw foto René van. u en Georgette en wat waren jullie mooi samen en jong en verliefd en nu heb ik u uitgescholden en. uw werk en wat een lelijke woorden heb ik gebruikt maar dat hebt ge niet verdiend René en Georgette ook niet en uw hondjes.
En uw moeder, ik wou dat ge ze langer gekend had, uw moeder.
Ik neem ze terug mijn woorden. Hoort ge mij, René?
NvdR: Eigenlijk is deze bestemd voor onze blog bij de honderdste verjaardag van de dood van Magritte, Nathalie - op 15 augustus 2067.
Reacties
Een reactie posten