‘Mijn portret in 1960’
James Ensor, Public domain, via Wikimedia Commons
Een ijselijke
gil klinkt door het daarnet zo stille gebied.
Ik race harder. Ik voel dat Lachne ook een tandje bijzet en me probeert
te volgen.
In de volgende bocht zie ik haar staan, handen over haar mond, starend naar de
kant. Haar ogen staan wijd open van schrik. Wolken schuiven snel voor de zon,
het wordt donkerder. Wanneer Lachne ons eindelijk bereikt en hijgend van de
fiets stapt, lijkt het bijna nacht, zo donker is het.
We staren allemaal naar het lijk in het gras, waar maden op kruipen en waar een
onvergetelijke stank uit komt. De man – als je het lichaam tenminste nog zo
kunt noemen – is helemaal opgezwollen, en heeft diepe snij- en steekwonden
verspreid over zijn hele lichaam.
Ik geef over op de man, waardoor hij er nog smeriger uitziet. Lachne kijkt me
medelevend aan, zonder zelf een spoor van angst of misselijkheid te vertonen.
‘Hij is al drie weken dood, laat hem maar. Straks ontploft hij nog. Er zit te
veel vocht in zijn lichaam opgehoopt.’
Alsof ze het net zo bevolen heeft, spat de man uiteen. In mijn haar komen
stukken ingewanden terecht, doordrenkt met bloed. Lachne zit vol maden,
vliegen, bloed en vocht. Harpyia stond iets verder weg, dus zij heeft niet
zoveel troep op haar gekregen. Wel hangt ze vol met mijn braaksel. In haar hand
houdt Lachne een oogbal, ze bestudeert hem grondig, alvorens te zeggen: ‘Hij
had cataract!’
Dan gooit ze de bal in het gras, alsof ze zich nu pas realiseert dat ze een oog
vasthield.
Reacties
van collega’s:
Katrien
Dierick:
Alhoewel de
persoon op de afbeelding al in veel verdere staat van ontbinding is (kunnen we
daar eigenlijk nog over spreken?) dan de persoon in de tekst, vind ik wel
dat dit stukje er kan bij aansluiten.
Pescipakitus
(Louise Vissenaekens):
Interessante
vraag! Volgens Wikipedia wordt de huid na overlijden eerst groen en na enkele
weken zwart. Blijkbaar laten je haren los (vallen ze uit) vanaf 5 tot acht
dagen. Na twee weken laten de nagels los. Na een volle week pas begint het
lichaam op te zwellen, waarna er blaren ontstaan. Dan pas moeten de organen
verteren door bacteriën. Tot hier spreekt men van verrotting, omdat na deze
stap enkel het skelet overblijft. Dus ik denk, dat, als er nog iets op de
beenderen ligt, dit kan, en anders zijn we een stadium te ver geraakt.
Om de een of andere reden heeft Ensor volgens zichzelf in 1960 wel nog haar ...
Reacties
Een reactie posten