Ik volg je in je dromen, elke nacht opnieuw.
Ik voel je, proef je, zie je, ruik je.
Badend in het zweet word je wakker en hoewel je wenst dat alles zal stoppen,
draag je me als een schaduw met je mee.
Ik zie je angst door mijn levenloze ogen.
Je vecht, duwt, schopt, schreeuwt. Niets verandert… en ik kijk toe.
Dan zie ik mijn triomferende lach in de jouwe.
Je laat los, zeg je.
Ik voel mijn macht verzwakken en ik smeek je, laat me bij je blijven.
Je schudt je hoofd. ‘Mijn leven is nog niet voorbij, ik vrees je niet langer.’
Nog heel zwakjes zie ik je schilderen. Eerst mijn schedel, dan mijn bedorven,
witte tanden.
Ik word door witte handschoenen gedragen en voel de liefde en de haat.
Als een oude vriend zeg ik dag.
Je legt je penseel neer en zwijgt.
Langzaamaan verdwijn ik tot niets… en jij kijkt toe.
Reacties
Een reactie posten